Ata gjithashtu pyesin pse britanikët, me historinë e tyre shekullore të ndikimit dhe aventurës në mbarë botën, tani përqendrohen kaq me vëmendje në detajet pettifogging të tregtisë dhe rregullimit brenda-evropian, dhe injorojnë faktin se është fotografia gjeopolitike që vlen më shumë nga të gjitha .
Pyetje te mira Brexit po verbon gjithë Evropën, jo vetëm Britanikët, për të mos parë më pyjet për pemët. Por edhe nëse mospërfillësit e BE mendojnë se ka të bëjë me burokraci, projekti evropian ka të bëjë vërtet me tablonë e madhe. Ndërsa shekulli 21 po hyn plotësisht në hapin e tij, është më e qartë se kurrë se integrimi i vazhdueshëm ekonomik dhe politik i BE është thelbësor për të mbrojtur interesat e vendeve anëtare të saj në një botë globalizuese.
Fokusi i Brexit në imtësi është një shpërqendrim i panevojshëm nga sfidat më të ngutshme që Evropa, përfshirë Mbretërinë e Bashkuar, duhet të përmbushë. Asnjë komb i vetëm evropian nuk ka burimet dhe ndikimin e duhur për t'i dalë më këmbë Kinës, Amerikës ose Rusisë, kështu që uniteti është thelbësor për sigurinë dhe mirëqenien e Evropës.
Iniciativat e rrezikshme të paparashikueshme të Administratës Trump kërkojnë përgjigje solide dhe të qartë nga BE. Pavarësisht nëse është lufta tregtare e Trump me Kinën apo silurimi i tij i kërcënuar i marrëveshjes bërthamore të Iranit, BE-27 do të detyrohet të përcaktojë pozicionin e saj përballë këtyre çështjeve kryesore.
Brexit duhet të shihet si një thirrje e dobishme zgjimi. Shumica e vendeve të BE ishin mësuar të zhvendoseshin pas Londrës, Parisit dhe së fundmi Berlinit për çështje të politikës së jashtme. Tani, rrethanat në formën e Trump, Putin dhe Xi, po sjellin çështje të mëdha gjeopolitike dhe BE nuk mund të mashtrojë më qëndrimin e saj.
Kur Britania e Madhe votoi të largohej nga BE, disa Brexiteers besuan se largimi i Britanisë do të bënte që vendet e tjera të ndiqnin. Në vend të kësaj, ajo çoi në një gjendje të solidaritetit të ripërtërirë midis qeverive anëtare, sepse pavarësisht nga populizmi euro-skeptik në një numër vendesh, vlera e anëtarësimit në BE nënvizohet nga Brexit. Ekziston gjithashtu një ndjenjë që tani BE-ja do të lirohet nga zvarritja britanike, ajo mund të ecë përpara për t'u përballur me problemet e saj më të mëdha. Kjo është, megjithatë, më lehtë të thuhet sesa të bëhet.
Konflikti dhe paqëndrueshmëria në rritje në Lindjen e Mesme, vendosmëria ruse që është gjithnjë e më luftarake dhe pasiguritë e shumëzuara të politikëbërjes amerikane nuk janë vështirësitë e vetme urgjente të BE-së. Urgentshtë urgjente të çohet qeverisja e zonës euro përpara me mbështetje të reja politike por detyrime më të gjera të borxhit, megjithëse ka ende pak shenja që presidenti i Francës Emmanuel Macron dhe kancelarja gjermane Angela Merkel mund të pajtojnë dallimet e vendeve të tyre.
Presionet për ndarjen e BE-së në një rregullim dy-shkallësh të vendeve të përkushtuara federaliste dhe të tjerët janë ende të forta, të bëra akoma më të forta nga refuzimi i katër vendeve të Vishegradit - Polonia, Hungaria, Sllovakia dhe Republika Çeke - për të shkelur vijën e BE-së për çështje që variojnë nga të drejtat civile te ndarja e barrës së migrantëve.
Në krye të këtyre pyetjeve përçarëse, është ajo e së ardhmes së BE-së. A duhet të shpërndahen vendet e saj të punës në mënyrën e tanishme jotransparente, apo ka ardhur koha për të shndërruar strukturën e trazuar të BE-së në një institucion koherent demokratik - edhe pse kjo mund të dëmtojë autoritetin e vendeve anëtare të saj?
Të gjitha këto sfida duhet të jenë zvogëlimi i çështjeve që lidhen me Brexit në shtyp të vogël në agjendën e Brukselit. Në vend të marrëveshjeve tregtare, është se si qeveria britanike, me pozicionin e saj të pasigurt parlamentar, do të jetë në gjendje të bashkëpunojë me BE për çështje gjeopolitike që është shumë më e rëndësishme.
Deri më tani, këto pyetje nuk janë kristalizuar në një narrativë të qartë politike nga ana e BE-së, dhe sigurisht jo nga ana e qeverisë britanike. Timeshtë koha që ata ishin.