Ekonomi
Nëse Greqia bie, askush nuk dëshiron kopje e tyre në armë vrasje
"Po shkojmë në bust". "Jo ju nuk jeni." "Ju po na mbytni." "Jo nuk jemi." "Ju na keni borxh për Luftën e Dytë Botërore." "Ne dhamë tashmë".
Loja e pulave midis Greqisë dhe kreditorëve të saj ndërkombëtarë po kthehet në një lojë faji të egër ndërsa Athina zvarritet pranë falimentimit pa ndonjë marrëveshje parash për reformë.
Udhëheqësit politikë të Evropës dhe bankierët qendrorë dhe politikanët grekë bien dakord vetëm për një gjë: nëse Greqia bie, ata nuk duan gjurmët e gishtave në armën e vrasjes.
Nëse Athina mbaron të holla dhe parazgjedhje në javët e ardhshme, siç duket gjithnjë e më e mundur, askush nuk dëshiron të akuzohet se e ka shtyrë atë në skaj ose nuk ka arritur të përpiqet ta kursejë atë.
Qeveria e majtë e Greqisë tashmë ka identifikuar fajtorin e saj të zgjedhjes - Gjermania, përgjegjësi kryesor i pagës në Evropë, i akuzuar për shkaktimin e politikave shtrënguese toksike ndaj Grekëve, duke shkaktuar një "krizë humanitare".
Qeveritë e eurozonës po përgatisin terrenin për të fajësuar qeverinë fillestare të Kryeministrit Alexis Tsipras për turbullim, pengim, dështim në përmbushjen e angazhimeve dhe shmangur zgjedhjeve të vështira ndërsa Athina digjej.
"Ne po bëjmë gjithçka që mundemi për të shpëtuar Greqinë nga vetvetja, por në fund të fundit varet nga ata", është mesazhi që derdhet nga selia e Berlinit, Brukselit dhe FMN në Uashington.
Tsipras dhe Ministri i hapur i Financave Yanis Varoufakis u përpoqën në fillim të krijonin një koalicion kundër Berlinit, duke vizituar Francën, Italinë, Britaninë, Brukselin dhe studiot e medias pas zgjedhjes së tyre. Ata nuk gjetën aleatë jashtë mediave.
Tsipras ringjalli kërkesat për dëmshpërblime për pushtimin nazist gjerman të Greqisë në vitet 1941-44, të cilat qeveria e tij vendosi në 279 miliardë euro (303.5 miliardë dollarë) - më shumë sesa shpëtimi prej 240 miliardë eurosh nga zona e euros dhe Fondi Monetar Ndërkombëtar.
Berlini u përgjigj se tashmë kishte kompensuar viktimat dhe një marrëveshje e vitit 1990 me katër fuqitë fituese të Luftës së Dytë Botërore mbi bashkimin gjerman i dha fund pretendimeve të luftës.
Kancelarja gjermane Angela Merkel ka qenë e kujdesshme për të shprehur vullnetin e mirë dhe u përpoq të ndërtonte një marrëdhënie besimi me Tsipras ndërsa këmbëngul se Greqia duhet të përmbushë kushtet e reformës së huadhënësve të saj, të cilat përfshijnë rezistencën e ashpër të shkurtimeve të pensioneve dhe reformave të punës.
"Gjithçka duhet të bëhet që Greqia të mos mbarojë para," tha ajo pas bisedimeve me Tsipras. "Nga pala gjermane, ne jemi të gatshëm të sigurojmë të gjithë mbështetjen që na kërkohet. Por sigurisht që reformat duhet të bëhen," shtoi ajo.
Investitorët shpresuan shkurtimisht se premtimi i saj mund të jetë një pikë kthese, e ngjashme me zotimin e Presidentit të Bankës Qendrore Evropiane Mario Draghi të vitit 2012 për të bërë "gjithçka që duhet për të ruajtur euron".
Por komentet e Merkel mund të interpretohen gjithashtu si një ushtrim në shmangien e fajit parandalues. Ndryshe nga Draghi, ajo nuk tha kush duhet të bënte gjithçka për të ndaluar Greqinë të rrëzohej.
Ministri i saj i financave, Wolfgang Schaeuble, është hapur skeptik nëse Athina mund të shmangë daljen jashtë zonës së euros.
Ministrat e zemëruar të financave të zonës së euros e bënë të qartë se ishin larg një marrëveshje me Greqinë, refuzuan lutjen e Varoufakis për para të parakohshme në këmbim të reformës së pjesshme dhe i thanë atij se ata nuk do të diskutonin as për financimin afatgjatë dhe lehtësimin e borxhit derisa Greqia të nënshkruajë dhe zbatojë plani i reformës.
Ndërsa udhëheqësit e Greqisë këmbëngulin që Evropa duhet të marrë parasysh dhe të respektojë vullnetin demokratik të popullit Grek, kreditorët e saj përgjigjen se edhe ata kanë mandate demokratike nga votuesit e tyre.
Në rrëfimin e Varoufakis, vendet e eurozonës nuk i huazuan të gjitha ato para për të shpëtuar Greqinë në radhë të parë, por për të mbrojtur bankat e tyre, të cilat kishin huazuar me mashtrime Athinës me miliarda.
Marrëveshje, thonë zyrtarët e zonës euro. Këto banka morën humbje në vitin 2012 kur u ristrukturua borxhi grek ndaj zotëruesve të obligacioneve private.
Varoufakis ka zgjeruar rrethin e fajit ndaj BQE, duke e akuzuar atë për "asfiksimin" e Greqisë duke uritur bankat e saj të likuiditetit dhe duke kufizuar ashpër huazimin e tyre afatshkurtër për qeverinë.
Kjo nxiti një përgjigje të indinjuar nga Presidenti i BQE Mario Draghi, i cili i tha Parlamentit Evropian mbështetja e bankës qendrore për Greqinë arriti në rreth 110 miliardë euro, por ajo u ndalua nga traktati nga financimi monetar i qeverive.
Për javë të tëra zyrtarët grekë u kanë thënë homologëve të tyre në zonën e euros se kanë mbaruar paratë, vetëm për të gjetur para të tepërta për të bërë pagesën e ardhshme të borxhit. "Ata kanë thirrur ujku aq shpesh saqë kur vërtet do të rrëzohen, askush nuk do t'i besojë ata," tha një negociator i BE në kushte anonimiteti.
Të brendshmit thonë se BQE është e vendosur që banka qendrore nuk do të jetë institucioni që tërheq kutinë. Nëse konsideron se mbështetja për bankat greke nuk është më e qëndrueshme, ajo do të kërkojë një vendim politik nga qeveritë e Bashkimit Evropian.
"Kjo nuk është diçka që bankierët qendrorë të pazgjedhur duhet të vendosin," tha një burim në Eurosistem i bankave qendrore.
Presidenti i Komisionit Evropian Jean-Claude Juncker është i etur për të mbajtur dorën e Tsipras deri në minutën e fundit me shpresën se ai do të imponojë një marrëveshje të papëlqyeshme të reformës ekonomike për krahët e majtë në partinë e tij Syriza para se të jetë tepër vonë.
Për Juncker, një nga baballarët e monedhës së vetme të Evropës, largimi i një anëtari të vetëm nga zona e euros me 19 vende do të ishte një goditje e rëndë për pozitën globale të bllokut dhe mund të krijonte një precedent të rrezikshëm, duke inkurajuar investitorët të spekulojnë kundër vendeve të tjera anëtare në krizat e së ardhmes.
Edhe nëse do të qëndronte në zonën e euros, një mungesë greke ndaj qeverive të tjera evropiane ose BQE do të ishte një nga momentet më të hidhura në historinë e Bashkimit Evropian.
Mes kritikave të ndërsjella mbi kursimtarët grekë të shkatërruar dhe taksapaguesit evropianë, disa kanë frikë nga demonstratat nga pensionistët grekë ose pacientët e spitalit dhe dhuna në Athinë.
Nëse kjo do të ndodhë, do të ketë shumë faj, por askush nuk do të marrë përgjegjësi.
Ndani këtë artikull:
-
Politika e Përbashkët e Jashtme dheditë 4 më parë
Shefi i Politikës së Jashtme të BE-së bën kauzë të përbashkët me Mbretërinë e Bashkuar mes konfrontimit global
-
Brexitditë 2 më parë
Një urë e re për të rinjtë evropianë në të dy anët e Kanalit
-
Kirgistanditë 3 më parë
Ndikimi i migracionit masiv rus në tensionet etnike në Kirgistan
-
Iranditë 3 më parë
Pse nuk është adresuar ende thirrja e parlamentit të BE-së për të renditur IRGC-në si një organizatë terroriste?